خواجوی کرمانی (غزلیات)/برخیز که بنشیند فریاد ز هر سوئی
برخیز که بنشیند فریاد ز هر سوئی | زان پیش که برخیزد صد فتنه ز هر کوئی | |||||
در باغ بتم باید کز پرده برون آید | ور نی به چه کار آید گل بی رخ گلروئی | |||||
آن موی میان کز مو بر موی کمر بندد | موئی و میان او فرقی نکند موئی | |||||
دل باز به جان آید کز وی خبری یابد | بلبل بفغان آید کز گل شنود بوئی | |||||
آن سرو خرامانم هر لحظه به چشم آید | انصاف چه خوش باشد سروی بلب جوئی | |||||
گر دست رسد خواجو برخیز چو سرمستان | با زلف چو چوگانش امروز بزن گوئی |