| | | | | | |
| |
برگ نسرین ترا بی خار می‌یابم هنوز |
|
باغ رخسارت پر از گلنار می‌یابم هنوز |
|
| |
دوش می‌گفتی که چشم ناتوانم خوشترست |
|
خوشترست اما منش بیمار می‌یابم هنوز |
|
| |
تا نپنداری که بنشست آتش منصور از آنک |
|
سوز عشقش همچنان از دار می‌یابم هنوز |
|
| |
از سرشک چشم فرهاد ای بسا لعل و گهر |
|
کاین زمان در دامن کهسار می‌یابم هنوز |
|
| |
همچو خسرو جان شیرین باختم در راه عشق |
|
لیک در دل حسرت دلدار می‌یابم هنوز |
|
| |
ماه کنعانم برفت از کلبه‌ی احزان ولی |
|
عکس رویش بر در و دیوار می‌یابم هنوز |
|
| |
اول شب بود کان یار از شبستانم برفت |
|
وز نسیم صبح بوی یار می‌یابم هنوز |
|
| |
جز نسیمی کان به چین زلف او بگذشت دوش |
|
دامنش پر نافه‌ی تاتار می‌یابم هنوز |
|
| |
گر چه خواجو شد مقیم خانقاه اما مدام |
|
خلوتش در خانه خمار می‌یابم هنوز |
|
