| | | | | | |
|
بستهی بند تو از هر دو جهان آزادست |
|
وانکه دل بر تو نبستست دلش نگشادست |
|
|
عارضت در شکن طره بدان میماند |
|
کافتابیست که در عقدهی راس افتادست |
|
|
زلف هندو صفتت لیلی و عقلم مجنون |
|
لب جانبخش تو شیرین و دلم فرهادست |
|
|
سرو را گر چه ببالای تو مانندی نیست |
|
بنده با قد تواز سرو سهی آزادست |
|
|
هیچکس نیست که با هیچکسش میلی نیست |
|
بد نهادست که سر بر قدمی ننهادست |
|
|
هرگز از چرخ بد اختر نشدم روزی شاد |
|
مادر دهر مرا خود بچه طالع زادست |
|
|
دل من بیتو جهانیست پر از فتنه و شور |
|
بده آن بادهی نوشین که جهان بر بادست |
|
|
در غمت همنفسی نیست بجز فریادم |
|
چه توان کرد که فریاد رسم فریادست |
|
|
بیش ازین ناوک بیداد مزن برخواجو |
|
گر چه بیداد تو از روی حقیقت دادست |
|