خواجوی کرمانی (غزلیات)/به سر ماه فکنده طیلسانی
| به سر ماه فکنده طیلسانی | در سرو کشیده پرنیانی | |||||
| بر چشمه‌ی آفتاب بسته | از عنبر سوده سایبانی | |||||
| رخساره فراز سرو سیمین | مانند شکفته گلستانی | |||||
| حوری و چو کوثرش عقیقی | سروی و چو غنچه‌اش دهانی | |||||
| نی حور بعینه‌ی بهشتی | نی سرو براستی روانی | |||||
| دیدم چو هزار خرمن گل | وقت سحرش ببوستانی | |||||
| گفتم نظری کن ای جهانرا | جانی و ز دلبری جهانی | |||||
| همچون تن من همای عشقت | نادیده شکسته استخوانی | |||||
| جز ناله و سایه‌ام درین راه | نی همنفسی نه همعنانی | |||||
| آخر بشنو حدیث خواجو | کز عشق تو گشت داستانی | |||||