| | | | | | |
|
بوقت صبح می روشن آفتاب منست |
|
بتیره شب در میخانه جای خواب منست |
|
|
اگر شراب نباشد چه غم که وقت صبوح |
|
دو چشم اشک فشان ساغر شراب منست |
|
|
وگر کباب نیابم تفاوتی نکند |
|
بحکم آنکه دل خونچکان کباب منست |
|
|
براه بادیهای ساربان چه جوئی آب |
|
که منزلت همه در دیدهی پر آب منست |
|
|
مرا مگوی که برگرد وترک ترکان گیر |
|
که گر چه راه خطا میروم صواب منست |
|
|
چگونه در تو رسم تا ز خود برون نروم |
|
چرا که هستی من در میان حجاب منست |
|
|
بیا که بی تو رسم تا زخود برون نروم |
|
چرا که هستی من در میان حجاب منست |
|
|
بیا که بی تو ملولم ز زندگانی خویش |
|
که در فراق رخت زندگی عذاب منست |
|
|
تو گنج لطفی و دانم کزین بتنگ آئی |
|
که روز و شب وطنت در دل خراب منست |
|
|
خروش و نالهی خواجو و بانگ بلبل مست |
|
نوای باربد و نغمه رباب منست |
|