خواجوی کرمانی (غزلیات)/ترا با ما اگر صلحست جنگست
| ترا با ما اگر صلحست جنگست | نمی دانم دگر بار این چه ینگست | |||||
| به نقلی زان دهان کامم برآور | نه آخر پسته در بازار تنگست | |||||
| چرا این قامت همچون کمانم | ز چشم افکنده‌ئی گوئی خدنگست | |||||
| ز اشکم سنگ می‌گردد ولیکن | نمی‌گردد دلت یا رب چه سنگست | |||||
| بده ساقی که آن آئینه جان | کند روشن شراب همچو زنگست | |||||
| بدار ای مدعی از دامنم چنگ | ترا باری عنان دل بچنگست | |||||
| زبان درکش که ما را رهزن دل | نوای مطرب و آواز چنگست | |||||
| از آن از اشک خالی نیست چشمم | که پندارم شراب لاله رنگست | |||||
| اگر در دفتری وقتی بیابی | قلم در نام خواجو کش که ننگست | |||||