| | | | | | |
|
ترا که گفت که قصد دل شکستهی ما کن |
|
چو زلف سر زده ما را فرو گذار و رها کن |
|
|
نه عهد کردی و گفتی که با تو کینه نورزم |
|
بترک کینه کن اکنون و عهد خویش وفا کن |
|
|
بهرطریقی که دانی مراد خاطر ما جوی |
|
بهر صفت که تو دانی تدارک دل ما کن |
|
|
ز ما چو هیچ نیاید خلاف شرط محبت |
|
مرو بخشم و ره صلح گیر و ترک جفا کن |
|
|
وگر چنانکه دلت می کشد به بادهی صافی |
|
بگیر خرقهی صوفی و می بیار و صفا کن |
|
|
ز بهر خاطرم ای هدهد آن زمان که توانی |
|
بعزم گلشن بلقیس روی سوی سبا کن |
|
|
چو ره بمنزل قربت نمیبرند گدایان |
|
بچشم بنده نوازی نظر بحال گدا کن |
|
|
چه زخمها که ندارم ز تیغ هجر تو بر دل |
|
بیا و زخم مرا مرهمی بساز و دواکن |
|
|
هر آن نماز که کردی بکنج صومعه خواجو |
|
رضای دوست بدست آر ورنه جمله قضا کن |
|