| | | | | | |
|
جادوئی چون نرگس مستت به بیماری که دید |
|
هندوئی چون طرهی پستت بطراری که دید |
|
|
در سواد شام تاری مشک تاتاری که یافت |
|
بر بیاض صبح صادق خط زنگاری که دید |
|
|
مردم آزاری و هر دم عزم بیزاری کنی |
|
بیگناهی مردم آزاری و بیزاری که دید |
|
|
چون ندارم زور و زر هم چارهی من زاریست |
|
بی زر و زوری بدین مسکینی و زاری که دید |
|
|
آنکه زو شمشاد را پای خجالت در گلست |
|
راستی را زان صفت سروی بعیاری که دید |
|
|
تا صبا شد دسته بند سنبل گلپوش او |
|
کار او جز عنبر افشانی و عطاری که دید |
|
|
گفتمش بینم ترا مست و مرا ساغر بدست |
|
گفت سلطانرا حریف رند بازاری که دید |
|
|
قصد خواجو کرد و خونش خورد و برخاکش نشاند |
|
ای عزیزان هرگز از خونخواری این خواری که دید |
|