| | | | | | |
| |
خدنگ غمزه‌ی جادو چو در کمان آرد |
|
هزار عاشق دلخسته را بجان آرد |
|
| |
در آن دقیقه‌ی باریک عقل خیره شود |
|
دلم حدیث میانش چو در میان آرد |
|
| |
حلاوت سخنش کام جان کند شیرین |
|
عبارتی ز لبش هر که در بیان آرد |
|
| |
از آن دو نرگس مخمور ناتوان عجبست |
|
که تیر غمزه بدینگونه در کمان آرد |
|
| |
اگر چو خامه سرش تا به سینه بشکافند |
|
نه عاشقست که یک حرف بر زبان آرد |
|
| |
کدام قاصد فرخنده می‌رود که مرا |
|
حدیثی از لب آن ماه مهربان آرد |
|
| |
ز راه بنده نوازی مگر نسیم صبا |
|
ز دوستان خبری سوی دوستان آرد |
|
| |
چرا حرام کند خواب بر دو دیده‌ی من |
|
اگر نسیم سحر خواب پاسبان آرد |
|
| |
کسی که وصف لب و عارض کند خواجو |
|
شکر بمصر برد گل بگلستان آرد |
|
