| | | | | | |
| |
خسرو گل بین دگر ملک سکندر یافته |
|
باز بلبل باغ را طاوس پیکر یافته |
|
| |
طائر میمون مینای فلک یعنی ملک |
|
دشت را از روضه‌ی فردوس خوشتر یافته |
|
| |
می پرستان قدح کش نرگس سرمست را |
|
تبشی و منغر بدست از نقره و زر یافته |
|
| |
عالم خاکی نسیم باد عنبر بیز را |
|
همچو انفاس مسیحا روح پرور یافته |
|
| |
خضر خضرا پوش علوی آنکه خوانندش سپهر |
|
از شقایق فرش غبرا را معصفر یافته |
|
| |
غنچه کو را اهل دل ضحاک ثانی می‌نهند |
|
چون فریدون افسر جمشید برسر یافته |
|
| |
آسمانی گشته فرش خاک و طرف گلشنش |
|
مرغ را رامین گل را ویس دلبر یافته |
|
| |
مبد زرد گلستان آنکه خیری نام اوست |
|
از شکوفه آسمانی پر ز اختر یافته |
|
| |
در چمن هر کوچو من سرمست و حیران آمده |
|
جام زرین بر کف سیمین عبهر یافته |
|
| |
وانکه چون خواجو دل و دین داده از مستی بباد |
|
باده‌ی جانبخش را با جان برابر یافته |
|
| |
می‌کشان صحن بستانرا ز بس برگ و نوا |
|
همچو بزم شاه جم جام مظفر یافته |
|
