| | | | | | |
| |
خط زنگاری نگر از سبزه بر گرد سمن |
|
کاسه‌ی یاقوت بین از لاله در صحن چمن |
|
| |
یوسف گل تا عزیز مصر شد یعقوب وار |
|
چشم روشن می‌شود نرگس ببوی پیرهن |
|
| |
نو عروس باغ را مشاطه‌ی باغ صبا |
|
هر نفس می‌افکند در سنبل مشکین شکن |
|
| |
طاس زرین می‌نهد نرگس چمن را بر طبق |
|
خط ریحان می‌کشد سنبل بر اوراق سمن |
|
| |
سرو را بین بر سماع بلبلان صبح خیز |
|
همچو سرمستان ببستان پای کوب و دست زن |
|
| |
زرد شد خیری و مبد باد صبح و ویس گل |
|
باغ شد کوراب و رامین بلبل و گل نسترن |
|
| |
گوئیا نرگس بشاهد بازی آمد سوی باغ |
|
زانکه دایم سیم دارد بر کف و زر در دهن |
|
| |
ایکه گفتی جز بدن سرو روانرا هیچ نیست |
|
آب را در سایه‌ی او بین روانی بی بدن |
|
| |
غنچه گوئی شاهد گلروی سوسن بوی ماست |
|
کز لطافت در دهان او نمی‌گنجد سخن |
|
| |
نوبت نوروز چون در باغ پیروزی زدند |
|
نوبت نوروز سلطانی به پیروزی بزن |
|
| |
مرغ گویا گشت مطرب گفته‌ی خواجو بگوی |
|
باد شبگیری برآمد باده در ساغر فکن |
|
