| | | | | | |
|
خیز تا برگ صبوحی بچمن ساز کنیم |
|
دیدهی مرغ صراحی بقدح باز کنیم |
|
|
زاهدانرا بخروشیدن چنگ سحری |
|
از صوامع بدر میکده آواز کنیم |
|
|
باده از جام لب لعبت ساقی طلبم |
|
مستی از چشم خوش شاهد طناز کنیم |
|
|
بلبلان چون سخن از شاخ صنوبر گویند |
|
ما حدیث قد آن سرو سرافراز کنیم |
|
|
چنگ در حلقهی آن طره طرار زنیم |
|
چشم در عشوهی آن غمزهی غماز کنیم |
|
|
وقت آنست که در پای سهی سرو چمن |
|
برفشانیم سردست و سرانداز کنیم |
|
|
کعبهی روی دلارای پریرویان را |
|
قبلهی مردمک چشم نظر باز کنیم |
|
|
از لب روح فزا راح مروح نوشیم |
|
همچو عیسی پس از آن دعوی اعجاز کنیم |
|
|
سایهی شهپر سیمرغ چو بر ما افتاد |
|
گر چه کبکیم چه اندیشهی شهباز کنیم |
|
|
در قفس چند توان بود بیا تا چو همای |
|
پر برآریم و برین پنجره پرواز کنیم |
|
|
چون نواساز چمن نغمهسرا شد خواجو |
|
خیز تا برگ صبوحی بچمن ساز کنیم |
|