| | | | | | |
|
در تابم از دو هندوی آتش پرستشان |
|
کز دست رفت دنیی و دینم ز دستشان |
|
|
ز مشک سوده سلسله بر مه نهادهاند |
|
زانرو که آفتاب بود زیر دستشان |
|
|
برطرف آفتاب چه در خور فتاده است |
|
مرغول مشگ رنگ دلاویز پستشان |
|
|
از حد گذشتهاند بخوبی و لطف از آنک |
|
زین بیش نیست حد لطافت که هستشان |
|
|
مسکین دلم که بلبل بستان شوق بود |
|
شد پای بند حلقهی زلف چو سستشان |
|
|
نعلم نگر که باز برآتش نهادهاند |
|
آن هندوان کافرآتش پرستشان |
|
|
صاحبدلان که بی خبرند از شراب شوق |
|
در دادهاند جرعهی جام الستشان |
|
|
یاران ز جام بادهی نوشین فتاده مست |
|
خواجو از آن دو نرگس مخمور مستشان |
|