| | | | | | |
|
دست گیرید درین واقعه کافتاد مرا |
|
که نماندست کنون طاقت بیداد مرا |
|
|
راز من جمله فرو خواند بر دشمن و دوست |
|
اشک ازین واسطه از چشم بیفتاد مرا |
|
|
هرگز از روز جوانی نشدم یکدم شاد |
|
مادر دهر ندانم به چه میزاد مرا |
|
|
دامنم دجلهی بغداد شد از حسرت آن |
|
که نسیمی رسد از جانب بغداد مرا |
|
|
آنکه یک لحظه فراموش نگشت از یادم |
|
ظاهر آنست که هرگز نکند یاد مرا |
|
|
من نه آنم که ز کویش به جفا برگردم |
|
گر براند زدر آن حور پریزاد مرا |
|
|
این خیالست که وصل تو به ما پردازد |
|
هم خیالت کند از چنگ غم آزاد مرا |
|
|
گر بگوشت نرسد صبحدمی فریادم |
|
که رسد در شب هجران تو فریاد مرا |
|
|
بر سر کوی تو چون خواجو اگر خاک شوم |
|
به نسیم تو مگر زنده کند باد مرا |
|