| | | | | | |
| |
دلا بر عالم جان زن علم زین دیر جسمانی |
|
که جانرا انس ممکن نیست با این جن انسانی |
|
| |
در آن مجلس چو مستانرا ز ساغر سرگران بینی |
|
سبک رطل گران خواه از سبک روحان روحانی |
|
| |
سماع انس می‌خواهی بیا در حلقه‌ی جمعی |
|
که در پایت سرافشانند اگر دستی برفشانی |
|
| |
چرا باید که وامانی بملبوسی و ماکولی |
|
اگر مرد رهی بگذر ز بارانی و بورانی |
|
| |
سلیمانی ولی دیوان بدیوان تو بر کارند |
|
بگو تا بشکند آصف صف دیوان دیوانی |
|
| |
برون از جهل بوجهلی نبینم هیچ در ذاتت |
|
ازین پس پیش گیر آخر مسلمانی سلمانی |
|
| |
بملک جم مشو غره که این پیران روئین تن |
|
بدستانت بدست آرند اگر خود پور دستانی |
|
| |
اگر رهبان این راهی و گر رهبان این دیری |
|
چو دیارت نمی‌ماند چه رهبانی چه رهبانی |
|
| |
رود هم عاقبت بر باد شادروان اقبالت |
|
اگر زین نگین داری همه ملک سلیمانی |
|
| |
چو می‌بینی که این منزل اقامت را نمی‌شاید |
|
علم بر ملک باقی زن ازین منزلگه فانی |
|
| |
چو خواجو بسته‌ئی دل در کمند زلف مهرویان |
|
از آنروز در دلت جمعست مجموع پریشانی |
|
