| | | | | | |
|
دلم مرید مرادست و دیده رهبر دل |
|
سرم فدای خیال و خیال در سر دل |
|
|
کمند زلف ترا گر رسن دراز آمد |
|
در آن مپیچ که دارد گذر بچنبر دل |
|
|
دلم چگونه نماید قرار در صف عشق |
|
چنین که زلف تو بشکست قلب لشکر دل |
|
|
بود که ساقی لعل تو در دهد جامی |
|
مرا که خون جگر میخورم ز ساغر دل |
|
|
دل صنوبریم همچو بید میلرزد |
|
ز بیم درد فراق تو ای صنوبر دل |
|
|
تو آن خجسته همای بلند پروازی |
|
که در هوای تو پر میزند کبوتر دل |
|
|
دلم ربودی و تا رفتی از برابر من |
|
نرفت یکسر مو نقشت از برابر دل |
|
|
چگونه در دل تنگم قرار گیرد صبر |
|
که میزند سر زلف تو حلقه بردل |
|
|
بملک روی زمین کی نظر کند خواجو |
|
کسی که ملک وصالش بود مسخر دل |
|