| | | | | | |
|
دلکم برد بغارت ز برم دلبرکی |
|
سر فرو کرده پری پیکرک از منظرکی |
|
|
نرگس هندوک مستک او جادوکی |
|
سنبل زنگیک پستک او کافرکی |
|
|
بختکم شورک از آن زلفک شورانگیزک |
|
سخنش تلخک و شیرین لبکش شکرکی |
|
|
چشمم از لعلک در پوشک او در پاشک |
|
لیکن از منطقکش هر سخنی گوهرکی |
|
|
دلکم شد سر موئی و چو موئی تنکم |
|
تا جدا ماند کنارم ز میان لاغرکی |
|
|
بر دلم عیب نگیرید که دیوانککیست |
|
چه کند نیست گزیرش ز پری پیکرکی |
|
|
قدکم شد چو سر زلف صنوبر قدکی |
|
رخکم گشت چو زر در غم سیمین برکی |
|
|
از تو ای سرو قدک کیست که بر خواهد خورد |
|
گر چه از سرو خرامان نخورد کس برکی |
|
|
سرک اندر سرک عشق تو کردم لیکن |
|
با من خسته دلک نیست ترا خود سرکی |
|
|
غمکت میخورم و نیست غمت غمخورکم |
|
هیچ گوئی که مرا بود گهی غمخورکی |
|
|
خواجو از حلقکک زلف تو شد حلقه بگوش |
|
زانکه عیبی نبود گر بودت چاکرکی |
|