| | | | | | |
| |
دوش بر طرف چمن گلبانگ می‌زد بلبلی |
|
می‌فکند از ناله هر دم در گلستان غلغلی |
|
| |
کانکه زیر گنبد نیلوفری دارد وطن |
|
از گلندامی ندارد چاره و ما از گلی |
|
| |
محمل ما را درین وادی کجا باشد نزول |
|
زانکه در راه محبت کس نیابد منزلی |
|
| |
هیچ بادی بر نمی‌آید در این طوفان و موج |
|
که افکند از کشتی ما تخته‌ئی بر ساحلی |
|
| |
منکر مستان نباشد هر که باشد هوشیار |
|
زانکه باشد بی‌جنون هر جا که باشد عاقلی |
|
| |
عالمی کو در خرابات فنا ساغر کشد |
|
پیش ما فاضلتر از صد ساله زهد جاهلی |
|
| |
هیچ دل بر کشتگان ضربت عشقت نسوخت |
|
زانکه زلف دلکشت نگذاشت در عالم دلی |
|
| |
حاصلی در عشق ممکن نیست جز بی‌حاصلی |
|
چون توان کردن چو ما را نیست زین به حاصلی |
|
| |
خیز خواجو چون ز زهد و توبه کارت مشکلست |
|
باده پیش آور که بی می حل نگردد مشکلی |
|
