| | | | | | |
|
راستی را در سپاهان خوش بود آواز رود |
|
در میان باغ کاران یا کنار زنده رود |
|
|
باده در ساغر فکن ساقی که من رفتم بباد |
|
رود را بر ساز کن مطرب که دل دادم برود |
|
|
جام لعل و جامهی نیلی سیه روئی بود |
|
خیز و خم بنمای تا خمری کنم دلق کبود |
|
|
گر تو ناوک میزنی دور افکنم درع و سپر |
|
ور تو خنجر میکشی یکسو نهم خفتان و خود |
|
|
شاهد بربط زن از عشاق میسازد نوا |
|
بلبل خوش نغمه از نوروز میگوید سرود |
|
|
در چنین موسم که گل فرش طرب گسترده است |
|
جامهی جان مرا گوئی ز غم شد تار و پود |
|
|
آن شه خوبان زبردست و گدایان زیردست |
|
او چو کیخسرو بلند افتاده و پیران فرود |
|
|
میبرد جانم برمحراب ابرویش نماز |
|
میفرستد چشم من بر خاک درگاهش درود |
|
|
چون میان دجله خواجو را کجا بودی کنار |
|
کز کنار او دمی خالی نیفتادی ز رود |
|