| | | | | | |
|
رخشندهتر از مهر رخش ماه ندیدم |
|
خوشتر ز ره عشق بتان راه ندیدم |
|
|
عمریست که آن عمر عزیزم بشد از دست |
|
ماهیست که آن طلعت چون ماه ندیدم |
|
|
دل خواسته بود از من دلداده ولیکن |
|
جان نیز فدا کردم و دلخواه ندیدم |
|
|
آتش زدم از آه درین خرگه نیلی |
|
چون طلعت او بر در خرگاه ندیدم |
|
|
تا در شکن زلف سیاه تو زدم دست |
|
از دامن دل دست تو کوتاه ندیدم |
|
|
در مهر تو همره بجز از سایه نجستم |
|
در عشق تو همدم بجز از آه ندیدم |
|
|
دلگیرتر از چاه زنخدان تو بر ماه |
|
در گوی زنخدان مهی چاه ندیدم |
|
|
آشفتهتر از موت که بر موی کمر گشت |
|
من موی کسی تا بکمرگاه ندیدم |
|
|
از خرمن سودای تو سرمایهی خواجو |
|
حاصل بحز از گونه چون کاه ندیدم |
|