| | | | | | |
| |
رمضان آمد و شد کار صراحی از دست |
|
بدرستی که دل نازک ساغر بشکست |
|
| |
من که جز باده نمی‌بود بدستم نفسی |
|
دست گیرید که هست این نفسم باد بدست |
|
| |
آنکه بی مجلس مستان ننشستی یکدم |
|
این زمان آمد و در مجلس تذکیر نشست |
|
| |
ماه نو چون ز لب بام بدیدم گفتم |
|
ایدل از چنبر این ماه کجا خواهی جست |
|
| |
در قدح دل نتوان بست مگر صبحدمی |
|
که تو گوئی رمضان بار سفر خواهد بست |
|
| |
خون ساغر بچنین روز نمی‌شاید ریخت |
|
رک بربط بچنین وقت نمی‌باید خست |
|
| |
ماه روزه ست و مرا شربت هجران روزی |
|
روز توبه‌ست و ترا نرگس جادو سرمست |
|
| |
هیچکس نیست که با شحنه بگوید که چرا |
|
کند ابروی تو سرداری مستان پیوست |
|
| |
وقت افطار بجز خون جگر خواجو را |
|
تو مپندار که در مشربه جلابی هست |
|
