| | | | | | |
| |
زاهد مغرور اگر در کعبه باشد فاجرست |
|
وانکه اقرارش به بت‌رویان نباشد کافرست |
|
| |
چون توانم کز حضورش کام دل حاصل کنم |
|
کانزمان از خویش غائب می‌شوم کو حاضرست |
|
| |
زنده دل آن کشته کو جان پیش چشمش داده است |
|
تندرست آن خسته کو بر درد عشقش صابرست |
|
| |
عاقبت بینی که کارش در هوا گردد بلند |
|
ذره‌ی سرگشته کو در مهرورزی ماهرست |
|
| |
هر کرا خاطر بزلف ماهرویان می‌کشد |
|
عیب نتوان کرد اگر چون من پریشان خاطرست |
|
| |
عاقلان دانند کادراک خرد قاصر بود |
|
زانچه بر مجنون ز سر حسن لیلی ظاهرست |
|
| |
در هوایت زورقی برخشک می‌رانم ولیک |
|
جانم از طوفان غم در قعر بحری زاخرست |
|
| |
کی سر موئی زبانم گردد از ذکرت جدا |
|
کز وجودم هر سر موئی زبانی ذاکرست |
|
| |
ایکه فرمایی که خواجو عشق را پوشیده دار |
|
چون توانم گر چه دانم کان لباسی فاخرست |
|
