| | | | | | |
| |
زهی خطی به خطا برده سوی خطه‌ی چین |
|
گرفته چین بدو هندوی زلف چین بر چین |
|
| |
نموده لعل لبت ثلثی از خط یاقوت |
|
بنفشه‌ات خط ریحان نوشته بر نسرین |
|
| |
چو صبحدم متبسم شدی فلک پنداشت |
|
که از قمر بدرخشید رشته‌ی پروین |
|
| |
ز لعل دختر رز چون مراد بستانم |
|
که کشف آن نکند محتسب برای رزین |
|
| |
عجب ز جادوی مستت که ناتوان خفته |
|
نهاده است کمانش مدام بر بالین |
|
| |
چه شد که با من سرگشته کینه می‌ورزی |
|
ز دره مهر نباشد بهیچ رو در کین |
|
| |
اگر چه رفت بتلخی درین طلب فرهاد |
|
نرفت از سر او شور شکر شیرین |
|
| |
گل ار چه هست عروس تتق نشین چمن |
|
گلی چو ویس نباشد بگلستان رامین |
|
| |
چو در سخن ید بیضا نموده‌ئی خواجو |
|
چگونه نسبت شعرت کنم بسحر مبین |
|
