| | | | | | |
|
زهی ربوده خیال تو خوابم از دیده |
|
گشوده آتش مهر تو آبم از دیده |
|
|
فروغ روی تو تا دیدهام ز زیر نقاب |
|
نمیرود همه شب آفتابم از دیده |
|
|
چو رنگ و بوی گل و سنبل تو کردم یاد |
|
گلم ز یاد برفت و گلابم از دیده |
|
|
شب دراز ندانم دو چشم جادویت |
|
چه سحر کرد که بربود خوابم از دیده |
|
|
ز دست دیده و دل در عذاب میبودم |
|
چو دل نماند کنون در عذابم از دیده |
|
|
ندانم از من بیدل چه دید مردم چشم |
|
که ریخت خون دل دردیابم از دیده |
|
|
بدیده دیده خون ریزم ار بریزد خون |
|
چو در دو دیده توئی رخ نتابم از دیده |
|
|
چه کیمیاست غمت کز خواص او خیزد |
|
زرم ز چهره و سیم مذابم از دیده |
|
|
بشد چو لعل تو بگشود درج لل را |
|
گهر ز خاطر و در خوشابم از دیده |
|
|
گهی که جام صبوحی کشم بود حاصل |
|
کبابم از دل ریش و شرابم از دیده |
|
|
حدیث لعل تو خواجو چو در میان آورد |
|
فتاد دانهی یاقوت نابم از دیده |
|