| | | | | | |
|
زهی لعل تو در درج منضود |
|
عذارت آتش و زلف سیه دود |
|
|
میانت چون تنم پیدای پنهان |
|
دهانت چون دلم معدوم موجود |
|
|
مریض عشق را درد تو درمان |
|
اسیر شوق را قصد تو مقصود |
|
|
چرا کردی بقول بد سگالان |
|
طریق وصل را یکباره مسدود |
|
|
گناه از بنده و عفو از خداوند |
|
تمنا از گدا وز پادشه جود |
|
|
فکندی با قیامت وعده وصل |
|
خوشا روزی که باشد روز موعود |
|
|
خلاف عهد و قطع مهر و پیوند |
|
میان دلبران رسمیست معهود |
|
|
روان کن ای نگار آتشین روی |
|
زلالی آتشی زان آب معقود |
|
|
ز من بشنو نوای نغمهی عشق |
|
که خوش باشد زبور از لفظ داود |
|
|
بود حکمت روان بر جان خواجو |
|
که سلطانست ایاز و بنده محمود |
|