| | | | | | |
| |
ز تو با بتو راز گویم بزبان بیزبانی |
|
بتو از تو راه جویم بنشان بی‌نشانی |
|
| |
چه شوی ز دیده پنهان که چو روز می‌نماید |
|
رخ همچو آفتابت ز نگاه آسمانی |
|
| |
تو چه معنی لطیفی که مجرد از دلیلی |
|
تو چه آیتی شریفی که منزه از بیانی |
|
| |
ز تو دیده چون بدوزم که توئی چراغ دیده |
|
ز تو کی کنار گیرم که تو در میان جانی |
|
| |
همه پرتو و تو شمعی همه عنصر و تو روحی |
|
همه قطره و تو بحری همه گوهر و تو کانی |
|
| |
چو تو صورتی ندیدم همه مو به مو لطایف |
|
چو تو صورتی نخواندم همه سر بسر معانی |
|
| |
بجنایتم چه بینی بعنایتم نظر کن |
|
که نگه کنند شاهان سوی بندگان جانی |
|
| |
بجز آه و اشک میگون نکشد دل ضعیفم |
|
بسماع ارغنونی و شراب ارغوانی |
|
| |
دل دردمند خواجو به خدنگ غمزه خستن |
|
نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی |
|
