| | | | | | |
|
ز روی خوب تو گفتم که پرده برفکنم |
|
ولی چو درنگرم پردهی رخ تو منم |
|
|
مرا ز خویش بیک جام باده باز رهان |
|
که جام باده رهایی دهد ز خویشتنم |
|
|
بجز نسیم صبا ای برادران عزیز |
|
که آرد از طرف مصر بوی پیرهنم |
|
|
چو زان دو نرگس میگون بیان کنم رمزی |
|
کسی که گوش کند مست گردد از سخنم |
|
|
اگر نصیب نبخشی ز لاله و سمنم |
|
ز دور باز مدار از تفرج چمنم |
|
|
گهی که بلبل روح از قفس کند پرواز |
|
زنم اگر نه در این دم صفیر شوق زنم |
|
|
در آن نفسی که مرا از لحد برانگیزند |
|
حدیث عشق تو باشد نوشته بر کفنم |
|
|
اگر خیال تو آید بپرسشم روزی |
|
بجز خیال نیابد نشانی از بدنم |
|
|
نهادهام سر پر شور دائما بر کف |
|
بدان امید که در پای مرکبت فکنم |
|
|
چو شمع مجلس اگر دم برآرم از سر سوز |
|
برآرد آتش عشقت زبانه از دهنم |
|
|
اگر چو زلف کژت بر شکستم از خواجو |
|
گمان مبر که توانم که از تو بر شکنم |
|