| | | | | | |
|
شاید آنزلف شکن بر شکن ار میشکنی |
|
دل ما را مشکن بیش بپیمان شکنی |
|
|
کار زلف سیه ار سر ز خطت برگیرد |
|
چشم بر هم نزنی تا همه بر هم نزنی |
|
|
گر چه سر بر خط هندوی تو دارد دایم |
|
ای بسا کار سر زلف که در پا فکنی |
|
|
از چه در تاب شو دهر نفسی گر بخطا |
|
نسبت زلف تو کردند بمشک ختنی |
|
|
وصف بالای بلندت بسخن ناید راست |
|
راستی دست تو بالاست ز سرو چمنی |
|
|
چون لب لعل تو در چشم من آید چه عجب |
|
گرم از چشم بیفتاد عقیق یمنی |
|
|
گر چه تلخست جواب از لب شورانگیزت |
|
آب شیرین برود از تو بشکر دهنی |
|
|
هر شبم آه جگر سوز کند همنفسی |
|
هر دمم کلک سیه روی کند همسخنی |
|
|
چشم خواجو چو سر درج گهر بگشاید |
|
از حیا آب شود رستهی در عدنی |
|