| | | | | | |
|
شمع بنشست ز باد سحری خیز ندیم |
|
که ز فردوس نشان میدهد انفاس نسیم |
|
|
گر نباشد گل رخسار تو در باغ بهشت |
|
اهل دلرا نکشد میل به جنات نعیم |
|
|
برو ای خواجه که صبرم بدوا فرمایی |
|
کاین نه دردیست که درمان بپذیرد ز حکیم |
|
|
چون بمیرم بره دوست مرا دفن کنید |
|
تا چو بر من گذرد یاد کند یار قدیم |
|
|
ایکه آزار دل سوختگان میطلبی |
|
بر سرآتش سوزان نتوان بود مقیم |
|
|
من ازین ورطه هجران نبرم جان بکنار |
|
زانکه غرقاب غم عشق تو بحریست عظیم |
|
|
بر سر کوت گر از باد اجل خاک شوم |
|
شعلهی آتش عشق تو زند عظم رمیم |
|
|
گرچه خواجو بیقین شعر تو سحرست ولیک |
|
هیچ قدرش نبود با ید بیضای کلیم |
|