| | | | | | |
| |
طره مشکین نباشد بر رخ جانان غریب |
|
زانک نبود سنبل سیراب در بستان غریب |
|
| |
ای که گفتی گرد لعلش خط مشگین از چه روست |
|
خضر نبود برکنار چشمه‌ی حیوان غریب |
|
| |
گر بنالم در هوای طلعتش عیبم مکن |
|
در بهاران نبود از مرغ چمن افغان غریب |
|
| |
سنبلش بی‌وجه نبود گر بود شوریده حال |
|
زانک افتادست چون هند و بترکستان غریب |
|
| |
ور دلم در چین زلفش بس غریب افتاده است |
|
در دلم نبود غمش چون گنج در ویران غریب |
|
| |
برغریبان رحمت آور چون غریبی در جهان |
|
زانک نبود از خداوند کرم احسان غریب |
|
| |
چشم مستت گر بریزد خون هر بیچاره‌ئی |
|
چاره نبود زانک نبود فتنه از مستان غریب |
|
| |
گر به شمشیرم کشی حکمت روان باشد ولیک |
|
بر گدا گر رحمت آرد نبود از سلطان غریب |
|
| |
در رهت خواجو بتلخی جان شیرین داد و رفت |
|
هر گز آمد در دلت کایا کجا رفت آن غریب |
|
