| | | | | | |
|
طوطی از پستهی تنگ تو شکر گرد آورد |
|
چشمم از درج عقیق تو گهر گرد آورد |
|
|
صد دل خسته بهر موئی از آن زلف دراز |
|
مهر رخسار تو در دور قمر گرد آورد |
|
|
مردم چشم من از بهر نثار قدمت |
|
ای بسا در که درین قصر دو در گرد آورد |
|
|
گنج قارون چو درین ره به پشیزی نخرند |
|
رخ زردم بچه وجه اینهمه زر گرد آورد |
|
|
خبرت هست که چندین دل صاحبنظران |
|
نرگس مست تو هنگام نظر گرد آورد |
|
|
چرخ پیروزه ز خون جگر فرهادست |
|
آن همه لعل که بر کوه و کمر گرد آورد |
|
|
در سر چشم جفا دیدهی خون افشان کرد |
|
دل من هر چه بخوناب جگر گرد آورد |
|
|
گرم کن بزم طرب را که شب مشک فروش |
|
رخت سودا بدم سرد سحر گرد آورد |
|
|
خسرو آنست که چون ملک وصالت دریافت |
|
لعل شیرین ترا دید و شکر گرد آورد |
|
|
دلم این لحظه بدست آر که جانم ز درون |
|
کرد ترتیب ره و بار سفر گرد آورد |
|
|
چشم خواجو چو رخ آورد بدریای سرشک |
|
سوی بحرین شد و للی تر گرد آورد |
|