خواجوی کرمانی (غزلیات)/عشقست که چون پرده ز رخ باز گشاید

by خواجوی کرمانی

	عشقست که چون پرده ز رخ باز گشاید			در دیده‌ی صاحب‌نظران حسن نماید
	حسنست که چون مست به بازار برآید			در پرده‌ئی هر زمزمه‌ی عشق سراید
	گر عشق نباشد کمر حسن که بندد			ور حسن نباشد دل عشق از چه گشاید
	گر صورت جانان نبود دل که ستاند			ور واسطه‌ی جان نبود تن به چه پاید
	خورشید که در پرده‌ی انوار نهانست			گر رخ ننماید دل ذره که رباید
	بی مهر دل سوخته را نور نباشد			روشن شود آن خانه که شمعیش درآید
	گر ابر نگرید دل بستان ز چه خندد			ور می نبود زنگ غم از دل چه زداید
	خواجو اگر از عشق بسوزند چو شمعت			خوش باش که از سوز دلت جان بفزاید
	خواهی که در آئینه رخت خوب نماید			آئینه مصفا و رخ آراسته باید