| | | | | | |
|
غرهی ما جز آن عارض شهرآرا نیست |
|
شاخ شمشاد چو آن قامت سروآسا نیست |
|
|
روج بخشست نسیم نفس باد بهار |
|
لیک چون نکهت انفاس تو روحافزا نیست |
|
|
باغ و صحرا اگر از روضهی رضوان بابیست |
|
بی تو ما ار هوس باغ و سر صحرا نیست |
|
|
در چمن سرو سرافراز که کارش بالاست |
|
سرفرازست ولی چون تو سهی بالا نیست |
|
|
گرچه دانم که تو داری دل ریشم یارا |
|
با تو چون فاش بگویم که مرا یارانیست |
|
|
بر وچودم به خیال سرزلف سیهت |
|
نیست موئی که درو حلقهئی از سودانیست |
|
|
امشب از دست مده وقت و ز فردا بگذر |
|
که شب تیرهی سودازده را فردا نیست |
|
|
چند گوئی که ز گیسوی بتان دست بدار |
|
که ترا قصهی درازست و مرا پروا نیست |
|
|
مدتی شد که ز دل نام و نشان نشنیدم |
|
زانکه عمریست کزو نام و نشان پیدا نیست |
|
|
زشت خوئی نپسندند ز ارباب جمال |
|
کانکه زیباست ازو عادت بد زیبا نیست |
|
|
تا شدی حلقه بگوش لب لعلش خواجو |
|
کیست کو للی الفاظ ترا لالا نیست |
|