| | | | | | |
| |
ماه فرو رفت و آفتاب برآمد |
|
شاهد سرمست من ز خواب برآمد |
|
| |
نرگس مستانه چون ز خواب برانگیخت |
|
ولوله از جان شیخ و شاب برآمد |
|
| |
پیش جمالش ز رشک ماه فروشد |
|
وز شکن زلفش آفتاب برآمد |
|
| |
صبحدم از لاله چون گلاله برافشاند |
|
قرص مه از عنبرین حجاب برآمد |
|
| |
از شکن زلف روز پوش قمر ساش |
|
چشمه‌ی خورشید شب نقاب برآمد |
|
| |
عکس رخش چون در آب چشم من افتاد |
|
بوی گل و نفحه‌ی گلاب برآمد |
|
| |
مردم چشمم بب نیل فرو شد |
|
کان خط نیلوفری ز آب برآمد |
|
| |
وقت صبوح از هوای مجلس عشاق |
|
زمزمه‌ی نغمه‌ی رباب برآمد |
|
| |
مجلسیانرا ز جام باده‌ی نوشین |
|
کام دل خسته از شراب برآمد |
|
| |
خواجو از آن جعد عنبرین چو سخن راند |
|
از نفسش بوی مشک ناب برآمد |
|
