| | | | | | |
|
ما جرعه چشانیم ولی خضر و شانیم |
|
ما راه نشینیم ولی شاه نشانیم |
|
|
ما صید حریم حرم کعبه قدسیم |
|
ما راهبر بادیهی عالم جانیم |
|
|
ما بلبل خوش نغمهی باغ ملکوتیم |
|
ما سرو خرامندهی بستان روانیم |
|
|
فراش عبادتکدهی راهب دیریم |
|
سقای سر کوی خرابات مغانیم |
|
|
گه ره بمقیمان سماوات نماییم |
|
گاه از سرمستی ره کاشانه ندانیم |
|
|
از نام چه پرسید که بی نام و نشانیم |
|
وز کام چه گوئید که بی کام و زبانیم |
|
|
هر شخص که دانید که اوئیم نه اوئیم |
|
هر چیز که گوئید که آنیم نه آنیم |
|
|
آن مرغ که بر کنگره عرش نشیند |
|
ماییم که طاوس گلستان جنانیم |
|
|
هر چند که تاج سر سلطان سپهریم |
|
خاک کف نعلین گدایان جهانیم |
|
|
داود صفت کوه بصد نغمه بنالد |
|
هر گه که زبور غم سودای تو خوانیم |
|
|
خواجو چو کند شرح غم عشق تو املا |
|
از چشم گهربار قلم خون بچکانیم |
|