| | | | | | |
|
ما را ز پردهی تو دل از پرده شد بدر |
|
بردار پردهای ز پس پرده پرده در |
|
|
گر ماه خوانمت نبود ماه سرو قد |
|
ور سرو گویمت نبود سرو سیمبر |
|
|
کس ماه را ندید که پوشد زره ز مشک |
|
کس سرو را نگفت که بندد چو نی کمر |
|
|
لعل تو شکریست ازو رفته آب قند |
|
خط تو طوطییست پرافکنده برشکر |
|
|
جانم ز تاب مهر تو شمعیست در گداز |
|
چشمم ز شوق لعل تو درجیست پرگهر |
|
|
عنقای قاف عشقم و عشق تو گوئیا |
|
مرغیست هر دو کون در آورده زیر پر |
|
|
چون صبر نیست کز تو نظر برتوان گرفت |
|
یکباره بر مگیر ز بیچارگان نظر |
|
|
ور زانکه از درم نتوانی درآمدن |
|
باری ز دل چگونه توانی شدن بدر |
|
|
هر گه که در برابر خواجو گذر کنی |
|
صد بار باز در دل تنگش کنی گذر |
|