| | | | | | |
|
مراد بین که به پیش مرید باز آمد |
|
بشد چو جوهر فرد و فرید باز آمد |
|
|
سعادتیست که آنکس که سعد اکبر ماست |
|
بفال سعد برفت و سعید باز آمد |
|
|
بعید نبود اگر جان ما شود قربان |
|
چو یار ما ز دیاری بعید باز آمد |
|
|
بگوی نوبت نوروز و ساز عید بساز |
|
که رفت روزه و هنگام عید باز آمد |
|
|
بگیر جامه و جامم بده که واعظ شهر |
|
قدح گرفت و ز وعد وعید باز آمد |
|
|
بیار باده که هر کو بشد ز راه سداد |
|
بکوی میکده رفت و سدید باز آمد |
|
|
فلک نگین سلیمان بدست آنکس داد |
|
که از تتبع دیو مرید باز آمد |
|
|
جهان مثال ارادت بنام آنکس خواند |
|
که شد بملک مراد و مرید باز آمد |
|
|
بجز مطاوعت و انقیاد سلطان نیست |
|
عبادتی که بکار عبید باز آمد |
|
|
کسیکه در صف عشق آمد و شهادت یافت |
|
بشد بعزم غزا و شهید باز آمد |
|
|
ز کوی محمدت انکس که خیمه بیرون زد |
|
ذمیم رفت ولیکن حمید باز آمد |
|
|
شد آشیانه وحدت مقام شهبازی |
|
که از نشیمن کثرت وحید باز آمد |
|
|
کسی که مرشد ارباب شوق شد خواجو |
|
عبور کرد ز شد و رشید باز آمد |
|