| | | | | | |
| |
مرغ جانرا هر دو عالم آشیانی بیش نیست |
|
حاصلم زین قرص زرین نیم نانی بیش نیست |
|
| |
از نعیم روضه‌ی رضوان غرض دانی که چیست |
|
وصل جانان ورنه جنت بوستانی بیش نیست |
|
| |
گفتم از خاک درش سر بر ندارم بنده‌وار |
|
باز می‌گویم سری بر آستانی بیش نیست |
|
| |
آنچنان در عالم وحدت نشان گم کرده‌ام |
|
کز وجودم اینکه می‌بینی نشانی بیش نیست |
|
| |
چند گویم هر نفس کاهم ز گردون درگذشت |
|
کاسمان از آتش آهم دخانی بیش نیست |
|
| |
در غمش چون دانه‌ی نارست آب چشم من |
|
وز لبش کام روانم ناردانی بیش نیست |
|
| |
گفتمش چشمت بمستی خون جانم ریخت گفت |
|
گر چه خونخوارست آخر ناتوانی بیش نیست |
|
| |
گر بجان قانع شود در پایش افشانم روان |
|
کانچه در دستست حالی نیم جانی بیش نیست |
|
| |
یک زمان خواجو حضور دوستان فرصت شمار |
|
زانکه از دور زمان فرصت زمانی بیش نیست |
|
