| | | | | | |
|
مرغ جم باز حدیثی ز سبا میگوید |
|
بشنو آخر که ز بلقیس چها میگوید |
|
|
خبر چشمهی حیوان بخضر میآرد |
|
قصهی حضرت سلطان بگدا میگوید |
|
|
پرتو مهر درخشان بسها میبخشد |
|
سخن سرو خرامان بگیا میگوید |
|
|
با دل خستهی یکتای من سودایی |
|
حال آن زلف پریشان دوتا میگوید |
|
|
دلم از دیده کند ناله که هردم بچه روی |
|
یک به یک قصهی ما را همه جا میگوید |
|
|
حال گیسوی تو از باد صبا میپرسم |
|
گر چه بادست حدیثی که صبا میگوید |
|
|
مشک با چین سر زلف تو از خوش نفسی |
|
هر چه گوید مشنو زانکه خطا میگوید |
|
|
ابروی شوخ تودر گوش دلم پیوسته |
|
حال زلف تو پراکنده چرا میگوید |
|
|
ترک دشنام ده این لحظه که مسکین خواجو |
|
از درت میبرد ابرام و دعا میگوید |
|