| | | | | | |
|
منزلگه جانست که جانان من آنجاست |
|
یا روضهی خلدست که رضوان من آنجاست |
|
|
هردم بدلم میرسد از مصر پیامی |
|
گوئیکه مگر یوسف کنعان من آنجاست |
|
|
پر میزند از شوق لبش طوطی جانم |
|
آری چکنم چون شکرستان من آنجاست |
|
|
هر چند که در دم نشود قابل درمان |
|
درد من از آنست که درمان من آنجاست |
|
|
شاهان جهان را نبود منزل قربت |
|
آنجا که سراپردهی سلطان من آنجاست |
|
|
جاییکه عروسان چمن جلوه نمایند |
|
گل را چه محل چونکه گلستان من آنجاست |
|
|
برطرف چمن سرو سهی سر نفرازد |
|
امروز که آن سرو خرامان من آنجاست |
|
|
بستان دگر امروز بهشتست ولیکن |
|
هرجا که توئی گلشن و بستان من آنجاست |
|
|
مرغان چمنباز چو من عاشق و مستند |
|
کان نرگس مست و گل خندان من آنجاست |
|
|
گر نیست وصولم به سراپردهی وصلت |
|
زینجا که منم میل دل و جان من آنجاست |
|
|
از زلف تو کوته نکنم دست چو خواجو |
|
زیرا که مقام دل حیران من آنجاست |
|