| | | | | | |
|
میکشندم بخرابات و در آن میکوشند |
|
که به یک جرعهی می آب رخم بفروشند |
|
|
دیگران مست فتادند و قدح ما خوردیم |
|
پختگان سوخته و افسرده دلان میجوشند |
|
|
باده از دست حریفان ترشروی منوش |
|
که بباطن همه نیشند و بظاهر نوشند |
|
|
ایکه خواهی که ز می توبه دهی مستانرا |
|
با زمانی دگر افکن که کنون بیهوشند |
|
|
مطربان گر جگر چنگ چنان نخراشند |
|
می پرستان جگر خسته چنین نخروشند |
|
|
تا کی از مهر تو هرشب چو شفق سوختگان |
|
خون چشم از مژه پاشند و بدامن پوشند |
|
|
برفکن پرده ز رخسار که صاحبنظران |
|
همه چشمند و اگر در سخن آئی گوشند |
|
|
بلبلان چمن عشق تو همچون سوسن |
|
همه تن جمله زبانند ولی خاموشند |
|
|
عیب خواجو نتوان کرد که در مجلس ما |
|
صوفیان نیز چو رندان همه دردی نوشند |
|