| | | | | | |
|
نسیم باد بهاری وزید خیز ندیم |
|
بیار باده که جان تازه میشود ز نسیم |
|
|
مریض شوق نباشد ز درد عشقش باک |
|
قتیل عشق نباشد ز تیغ تیزش بیم |
|
|
گر از بهشت نگارم عنان بگرداند |
|
بروز حشر من و دوزخ عذاب الیم |
|
|
ز خاک کوی تو ما را فراق ممکن نیست |
|
چنانکه فرقت درویش از آستان کریم |
|
|
کمان بسیم بسی در جهان بدست آید |
|
نه همچو آن دو کمان هلال شکل و سیم |
|
|
چنین که بر رخ زردم نظر نمیفکنی |
|
معینست که چشمت نه بر زرست و نه سیم |
|
|
کنونکه بلبل باغ توام غنیمت دان |
|
که مرغ باز نیاید بشیانه مقیم |
|
|
اگر چه پشه نیارد شدن ملازم باز |
|
مرا بمنزل طاوس رغبتیست عظیم |
|
|
ز آهم آتش نمرود بفسرد آندم |
|
که در دلم گذرد یاد کوه ابراهیم |
|
|
نسیم باد صبا گر عنان نرنجاند |
|
پیام من که رساند بدوستان قدیم |
|
|
بیا و خیمه بصحرای عشق زن خواجو |
|
که طبل عشق نشاید زدن بزیر گلیم |
|