| | | | | | |
|
نه آخر تو آنی که ما را زیانی |
|
نه آخر توانی که ما را زیانی |
|
|
مگر زین بسودی که ما را بسودی |
|
وزین بر زیانی که ما را زیانی |
|
|
چو ما را بهشتی چه ما را بهشتی |
|
چو ما را جهانی چه ما را جهانی |
|
|
تو پروا نداری که پروانه داری |
|
تو پیمان ندانی که پیمانه دانی |
|
|
چراغ چه راغی و سرو چه باغی |
|
که دل را امانی و جانرا امانی |
|
|
نه خورشید بامی که خورشید بامی |
|
نه عین روانی که عین روانی |
|
|
تو آن کاردانی که آن کاردانی |
|
که از دلستانی ز دل دل ستانی |
|
|
تو آتش نشانی و خواهی که ما را |
|
بتش نشانی بر آتش نشانی |
|
|
تو چشمی و چشم از جفای تو چشمه |
|
تو جانی و جان بیوفای تو جانی |
|
|
تو ماه و مرا پیکر از دیده ماهی |
|
تو خان و مرا خانه از گریه خانی |
|
|
تو در کار و در کار خواجو نبینی |
|
تو بر خوان و هرگز بخوانم نخوانی |
|