| | | | | | |
|
نی ز دود دل پرآتش ما مینالد |
|
تو مپندار که از باد هوا مینالد |
|
|
عندلیبیست که در باغ نوا میسازد |
|
خوش سراییست که در پردهسرا مینالد |
|
|
بیزبانست و ندانم که کرا میخواند |
|
در فغانست و ندانم که چرا مینالد |
|
|
من دلخسته اگر زانکه ز دل مینالم |
|
باری آن خستهی بیدل ز کجا مینالد |
|
|
میفتد هر نفسی آتشم اندر دل ریش |
|
بسکه آن غمزدهی بی سر و پا مینالد |
|
|
می زنندش نتواند که ننالد نفسی |
|
زخم دارد نه به تزویر و ریا مینالد |
|
|
بسکه راه دل ارباب حقیقت زده است |
|
ظاهر آنست که در راه خدا مینالد |
|
|
نه دل خسته که یک دم ز هوا خالی نیست |
|
هر کرا مینگرم هم ز هوا می نالد |
|
|
هیچکس همدم ما نیست بجز نی و او نیز |
|
چون بدیدیم هم از صحبت ما مینالد |
|
|
ناله و زاری خواجو اگر از بی برگیست |
|
او چه دیدست که هردم ز نوا مینالد |
|