| | | | | | |
| |
هرکه شد با ساکنان عالم علوی قرین |
|
گو بیا در عالم جان جان عالم را ببین |
|
| |
ایکه در کوی محبت دامن افشان می‌روی |
|
آستین برآسمان افشان و دامن بر زمین |
|
| |
چنگ در زنجیر گیسوی نگاری زن که هست |
|
چین زلفش فارغ از تاب و خم ابرو ز چین |
|
| |
رخت هستی از سرمستی بنه برآستان |
|
دست مستی از سرهستی مکش در آستین |
|
| |
بگذر از اندوه و شادی وز دو عالم غم مدار |
|
یا چو شادی دلنشان شو یا چو انده دلنشین |
|
| |
می‌کشد ابروی ترکان برشه خاور کمان |
|
می‌کند زلف بتان بر قلب جانبازان کمین |
|
| |
کافرم گر دین پرستی در حقیقت کفر نیست |
|
کانکه مومن باشد ایمانش کجا باشد بدین |
|
| |
گر کشند از راه کینش ور کشند از راه مهر |
|
مهربان از مهر فارغ باشد و ایمن ز کین |
|
| |
حور و جنت بهر دینداران بود خواجو ولیک |
|
جنت ما کوی خمارست و شاهد حور عین |
|
