| | | | | | |
|
هرگه که ز خرگه بچمن بار دهد گل |
|
نرگس نکند خواب خوش از غلغل بلبل |
|
|
ای خادم یاقوت لب لعل تو لل |
|
وی هندوی ریحان خط سبز تو سنبل |
|
|
تا کی کند آن غمزهی عاشق کش معلول |
|
در کار دل ریش من خسته تعلل |
|
|
گر نرگس مستت نکند ترک تعدی |
|
چندین چه کند زلف دراز تو تطاول |
|
|
شرح شکن زلف تو بابیست مطول |
|
کوتاه کنم تا نکشد سر به تسلسل |
|
|
آن صورت آراسته را بیش میارای |
|
کانجا که جمالست چه حاجت بتجمل |
|
|
محمل مبر از منزل احباب که ما را |
|
یکدم نبود بار فراق تو تحمل |
|
|
المغرم یستغرق فی البحر غریقا |
|
واللائم کالنائم فی الساحل یغفل |
|
|
هر لحظه که خاموش شود ماه مغنی |
|
از مرغ صراحی شنوم نعره که قل قل |
|
|
ای آنکه جمال از رخ زیبای تو جزویست |
|
غمهای جهان جزو غم عشق تو شد کل |
|
|
بر باد هوا باده مپیمای که خواجو |
|
از مل نشود بی خبر الا بتامل |
|