| | | | | | |
|
هر که او را قدمی هست ز سر نندیشد |
|
وانکه او را گهری هست ز زر نندیشد |
|
|
عجب از لاله دلسوخته کو در دم صبح |
|
از خروشیدن مرغان سحر نندیشد |
|
|
آنکه کام دل او ریختن خون منست |
|
از دل ریش من خسته جگر نندیشد |
|
|
هر که خاطر بکسی داد چه بیمش ز خطر |
|
کانکه رفت از پی خاطر ز خطر نندیشد |
|
|
پیش شمع رخ زیبای تو گر جان بدهم |
|
نبود عیب که پروانه ز پر نندیشد |
|
|
خستهی ضرب تو از تیغ و سنان غم نخورد |
|
کشتهی عشق تو از تیر و تبر نندیشد |
|
|
سر اگر در سر کار تو کنم دوری نیست |
|
کانکه در دست تو افتاد ز سر نندیشد |
|
|
نکنم یاد شب هجر تو در روز وصال |
|
کانکه شد ساکن جنت ز سقر نندیشد |
|
|
مکن اندیشه که خواجو نکند یاد لبت |
|
کاین خیالیست که طوطی ز شکر نندیشد |
|