| | | | | | |
|
هر که را سکه درستست بزر باز نماند |
|
وانکه از دست برون رفت بسر باز نماند |
|
|
مرد صاحبنظر آنست که در عالم معنی |
|
دیده بگشاید و از ره بنظر باز نماند |
|
|
طائر دل که شود صید رخ و زلف دلارام |
|
همچو بلبل بگل و سنبل تر باز نماند |
|
|
جان شیرین بده از عشق چو فرهاد و مزن دم |
|
کانکه از کوه در افتد بکمر باز نماند |
|
|
گر بر افروختهئی شمع دل از آتش سودا |
|
ترک جان گیر که پروانه بپر باز نماند |
|
|
نام شکر نبرم پیش عقیق تو که خسرو |
|
با وجود لب شیرین بشکر باز نماند |
|
|
چون بمیرم بجز از خون دل و گفته دلسوز |
|
یادگاری ز من خسته جگر باز نماند |
|
|
یکدم ای مردمک چشم من از اشک برآسای |
|
کانکه شد ساکن دریا بگهر باز نماند |
|
|
حال رنگ رخ خواجو چه دهم شرح که از دوست |
|
هر که را سکه درستست بزر باز نماند |
|