| | | | | | |
|
هر کو نظر کند بتو صاحبنظر شود |
|
وانکش خبر شود ز غمت بیخبر شود |
|
|
چون آبگینه این دل مجروح نازکم |
|
هر چند بیشتر شکند تیزتر شود |
|
|
بگشا کمر که جامهی جانرا قبا کنم |
|
گر زانکه دست من بمیانت کمر شود |
|
|
منعم مکن ز گریه که در آتش فراق |
|
از سیم اشک کار رخم همچو زر شود |
|
|
از دست دیده نامه نیارم نوشت از آنک |
|
هر لحظه خون روان کند و نامه تر شود |
|
|
کی برکنم دل از رخ جانان که مهر او |
|
با شیر در دل آمد و با جان بدر شود |
|
|
بی سر به سر شود من دلخسته را ولیک |
|
بی او گمان مبر که زمانی بسرشود |
|
|
ای دل صبور باش و مخور غم که عاقبت |
|
این شام صبح گردد و این شب سحر شود |
|
|
خواجو ز عشق روی مگردان که در هوا |
|
سایر ببال همت و طائر بپر شود |
|