| | | | | | |
|
هیچکس نیست که منظور مرا ناظر نیست |
|
گر چه بر منظرش ادارک نظر قادر نیست |
|
|
ایکه از ذکر بمذکور نمیپردازی |
|
حاصل از ذکر زبان چیست چو دل ذاکر نیست |
|
|
نسبت ما مکن ای زاهد نادان به فجور |
|
زانکه سرمست می عشق بتان فاجر نیست |
|
|
گر چه خلقی شدهاند از غم لیلی مجنون |
|
هیچکس برصفت قیس بنی عامر نیست |
|
|
هر دل خسته که او صدرنشین غم تست |
|
غمش از وارد و اندیشهاش از صادر نیست |
|
|
زآتش عشق تو آن سوز که در باطن ماست |
|
ظاهر آنست که بر اهل خرد ظاهر نیست |
|
|
گر ز سودای تو ای نادرهی دور زمان |
|
خبر از دور زمانم نبود نادر نیست |
|
|
چون توانم که بپایان برم این دفتر ازآنک |
|
قصهی عشق من و حسن ترا آخر نیست |
|
|
من بغیرتو اگر کافرم انکار مکن |
|
کانکه دین در سر آن کار کند کافر نیست |
|
|
به صبوری نتوان جستن ازین درد خلاص |
|
زانکه نافع نبود صبر چو دل صابر نیست |
|
|
ای عزیزان اگر آن یوسف کنعانی ماست |
|
هر که او را به دو عالم بخرد خاسر نیست |
|
|
قاصرست از خرد آنکس متصور باشد |
|
که ز اوصاف تو ادراک خرد قاصر نیست |
|
|
گر چه خواجو ز تو یک لحظه نگردد غائب |
|
آندمم با تو حضورست که او حاضر نیست |
|
|
نه من دلشده دارم سر پیوندت و بس |
|
کیست آنکش سر پیوند تو در خاطر نیست |
|